Państwowy Uniwersytet Medyczny im. I.Ya Horbaczewskiego w Tarnopolu

Uniwersytet został założony 12 kwietnia 1957 roku jako państwowa uczelnia medyczna. 1 lipca 1992 roku, nadano jej imię patrona – Iwana Horbaczewskiego. 30 stycznia 1997 roku została przemianowana na Państwową Akademię Medyczną, a 17 listopada 2004 ponownie nastąpiła reorganizacja placówki, w wyniku której nadano jej nazwę Państwowy Uniwersytet Medyczny.
Pierwszym Rektorem instytutu medycznego został Petro Ohij, a Wicerektorem – Arsen Martyniuk. Decyzją Rady Regionalnej przeznaczono dla instytutu dwa budynki akademickie oraz dwa akademiki. Podstawą kliniczną był szpital miejski, który służył również jako szpital regionalny. Równocześnie rozpoczęta budowa kadłubu morfologicznego, szpitala regionalnego i jeszcze jednego akademika. Instytut otworzył 19 katedr, pracowało w nim 66 nauczycieli, a wśród nich – 1 doktor nauk i 17 kandydatów nauk. Naukowcami Instytutu byli m.in. Kostiantyn Kowanow, Rostysław-Jurij Komarowski, Anatolij Łokaj, Iwan Sytnyk, Mykoła Skakun.
Z uzyskaniem przez Ukrainę w roku 1991 niepodległości, otworzyły się nowe możliwości dla rozwoju instytutu, jego wejścia w stosunki rynkowe i w europejską przestrzeń edukacyjną. Od 1994 roku, Instytucja posiada IV poziom (najwyższy) akredytacji, a po dokonaniu oceny ratingowej wszystkich działań w 2000 roku, uczelnia zajęła drugie miejsce (za Kijowem) wśród uczelni wyższych na Ukrainie na poziomie IV akredytacji.
W latach 2010–2011 odnowiono, wyposażono i otworzono pięć akademickich, edukacyjnych i praktycznych ośrodków podstawowej opieki zdrowotnej na obszarach wiejskich. Ponadto jedna z wiosek rozpoczęła realizację kolejnego projektu pilotażowego – stworzenie ośrodka edukacyjnego i praktycznego w zakresie opieki nad osobami starszymi, w oparciu o doświadczenia zdobyte podczas szkolenia nauczycieli na Uniwersytecie w Holandii.

Wśród 549 pracowników naukowo-dydaktycznych, dwie trzecie jest absolwentami tej uczelni. Na 41 oddziałach pracuje tutaj 86 doktorów nauk, profesorów i 297 doktorantów, docentów (w tym również 3 członków Narodowej Akademii Nauk Ukrainy, 9 zasłużonych działaczy nauki i techniki, 2 pracowników oświaty, laureat Państwowej Nagrody Ukrainy z dziedziny nauki i techniki oraz 2 zasłużonych wynalazców i 3 zasłużonych lekarzy Ukrainy). W latach 2002–2012 zostało obronionych 58 prac doktorskich i 282 prac magisterskich.
W roku akademickim 2019-2020, na wydziale zagranicznych studentów uczyło się 1556 studentów z 53 krajów (w tym 98% z nich kształciło się w języku angielskim).
Na uczelni studiuje również ok. 250 studentów z Polski. Największa liczba studentów pochodzi z krajów afrykańskich (48%, ponad 700 studentów, w tym ok. 350 osób – z Nigerii, co jest największą liczbą spośród tych krajów), z Azji – 21%, ze Stanów Zjednoczonych – 16%, Europy – 15%. Według rankingów, studenci ze Stanów Zjednoczonych, studiujący na uczelni, znajdują się na drugim miejscu spośród wszystkich krajów co do liczby – ok. 270 osób.
Na podstawie zdobytych doświadczeń z amerykańskich i europejskich uczelni, wprowadzono nowe formy organizacji nauki przez zastosowanie metody jednego dnia, serii praktyk, cosemestralne sprawdzanie wiedzy studentów dzięki niezależnym centrom testowania, sieć naukowych systemów, która została stworzona na podobieństwo nowoczesnego europejskiego systemu i całkowicie różni się od technologii przyjętych na innych ukraińskich uniwersytetach.
Wprowadzenie niezależnego centrum testowania uniemożliwiło pojawienie się korupcji na Uniwersytecie. Wykładowcy stworzyli 250 płyt naukowo-multimedialnych, w których znajdują się elektroniczne podręczniki, filmy naukowe oraz testy sprawdzające. Wprowadzono także komputerowy zdalny system kontrolowania i testowania wiedzy studentów na podstawie technologii Moodle po to, aby sprawdzać ich poziom wiedzy i przygotowania do zajęć. Istnieje także specjalny egzamin, który pozwala sprawdzić wiedzę od strony praktycznej.
Przy uniwersytecie pracują dwie rady naukowe do spraw obrony prac doktorskich i magisterskich z 6 specjalizacji. Co roku są przeprowadzane państwowe i międzynarodowe fora.